Terug in Korea... derde keer... goeie keer :-)

Eindelijk komt het ervan. Mijn eerste blogje sinds ik voor derde keer hier terug ben in Korea... Niet veel is veranderd, de mensen zijn nog dezelfde mensen, de straten zijn hier amper veranderd om en rond Korea University, enkel ik ben veranderd... hopelijk weer wat wijzer en ouder al zeker, wat standvastiger in het leven staande, ga ik dit nieuw semester tegemoet...

Heb heel lang zitten nadenken, waarover ik ging schrijven, zelfs in welke taal ik ging schrijven, vandaar dit voortdurende uitstel, maar misschien moet ik gewoon maar schrijven als het in mij opkomt... Zit hier op mijn kot van amper 2x2, dus amper 4 vierkante meters, waarin juist een bed en een bureau passen, en de rest wat in België zo groot is al een wc, mijn bewegingsruimte binnen de kamer...


Het is wel even wennen terug hier te zijn, mijn spullen uit mijn vorig semester zijn een beetje onbereikbaar geworden, dus moet ik hier alles opnieuw kopen. Ik zit niet meer in het internationale studentenhuis Crimson, waar de kamers redelijk luxe zijn, tegenover het klein geval waar ik nu zit. Nu zit ik op een echte Koreaanse 고시원...gosiwon... studentenkot zeg maar, met een bed, bureautje en stoel, verder gelukkig een keukentje en badkamer gemeenschappelijk, maar toch een beetje klein en crappy naar Europese normen, muren zo dun als het maar kan zijn - volgens mij zijn ze maar gemaakt met stijlen en regels van 6 x 6 cm groot, tussenin niet geïsoleerd, vandaar het zalig geluidstransport -... mijn buurvrouw heeft al geklaagd dat ik te lang babbel in mijn kamer... met mijn overzeese geliefden... fluisteren dus. Heb haar ondertussen wel ontmoet, omdat ik haar niet discrete gebonk op de muur beu was, als er een probleem is, kan je er ook zo over praten, dus ben ik maar echt op zijn Belgisch of beter Nederlands, recht op de man af gegaan, waarop ze blijkbaar onder de indruk was... Koreanen, zoals meeste Aziaten, houden niet zo van rechtstreekse confrontatie, maar ik dacht dat het wel geen kwaad kan, kwestie van de lieve vrede te bewaren in deze met camera's en geheime code aan de voordeur bewaakte gang van allemaal vrouwmensen, of beter meisjesmensen - volgens mij ben ik hier de oudste. En misschien wel de lawaaierigste ;-p

Vandaag heel wat mailtjes gekregen over een mogelijk Yam Cha bijeenkomst van onze gekke bende, waar ik jammer genoeg niet bij kan zijn, wat me wel gestimuleerd heeft heel de dag aan eten te denken. Gisteren heb ik een rijstkoker gekocht, alsook een bureaulampje, en ook eigenlijk een deken en een kussen... dit allemaal doorheen het spitsuur in de metro geloodst met veel bekijks vandien.


Hahaha... Koreanen vinden dit allemaal teveel heisa, zo afzien en heen en weer lopen, behalve misscchien de oudere generatie, maar misschien voel ik meer voeling met deze mensen dan de jongere generatie hier, die eigenlijk hun oorspronkelijk waarden en tradities en zelfs hun traditionele eetgewoonten fantastisch naar de knoppen helpen door 'Amerika' als de ideale samenlevingsvorm na te streven.

Wel, omdat ik vandaag met eten in mijn kop zat, dacht ik 'wat ga ik eten vandaag'... Ik moest en zal eens iets koken hier... dus voor het gemak : noodles met tomaatjes en courgetten, met een vleugje soyasaus erin :-). Vers vanuit mijn panneke.


Wel een beetje sober en misschien allesbehalve culinair wetende dat ik anders wel graag lekkerdere dingen van het vuur haal, maar als ik voor mijzelf kook is de creativiteit vaak wel zoek. Maar ik ga mijn best wel doen, dat is beloofd, om geen maagpijn meer te krijgen van te veel pikante kimchi te eten. De mensen van mijn kot, moeten mijn aanwezigheid nog gewennen : ik draag andere kleren, make-up loos, beetje te bruin, bovendien beetje onhandig ook.
By the way, na mij instant eten van de voorbije dagen, smaken deze zelfgekookte noodles eigenlijk... heerlijk :-).

Voila dan, mijn eerste entry. Niet veel bijzonders, hoewel ik wel vanalles wil vertellen. Mijn pannetje met noodles voor mijn neus, al etende, bloggende... mis ik jullie jongens (en meisjes natuurlijk ;-p) wel. Meer dan jullie denken. Hoe ver ik ook ben gegaan in de wereld, ik heb altijd geweten dat België mijn plekje is, alleen zal het een van de laatste keren zijn dat ik echt wegga, gewoon om mijn studies Koreaans hier af te maken. Omdat ik nu toevallig eens in mijn leven echt wel weet wat ik wil doen, en eindelijk ook de kans krijg het echt te doen... deze kans wil ik niet meer laten gaan, gewoon verder te gaan in talen... en architectuur zal een tijdje op laag pitje komen te staan, maar daarom nog niet volledig uit mijn leven. Wel, ik ga maar verder eten voor het helemaal ijskoud wordt, mijn pannetje.

Zal er hier gewoon het beste van maken en af en toe wat blogjes neerposten, fotokos ook misschien en ik ben tegen december weer terug onder jullie in België... LJ trouwens ook. De bende zal weer verenigd zijn. Eindelijk :-)