Thuis in Korea

Hmmm... kon het weer niet laten... ik heb weer 'kimbab' uitgehaald voor amper 2000 KRW.. twee op futomaki lijkende koreanse zeewierrollen met allerlei kleurrijke ingrediënten ertussen... YUMMIE YUMMIE soms is het gewoon supermakkelijk : de plek waar ik nu woon is gewoon pal in het centrum van het studentenleven van Korea University, bepakt met koffieshops, winkeltjes, kraampjes, zelfs een kebabzaak, maar vooral eettentjes gaande van traditioneel koreaans eten en fastfood tot fusion spaghetti-sushi toestanden... Hmmm... ik kan niet beter wensen. Alsook is de achterpoort van de school op amper 2 minuten stappen van mijn studio'ke wat me dan weer veel tijd bespaart...

Ja tijd... tijd loopt hier rap in Korea, althans mijn tijd. Deze week heb ik amper tijd gehad om te studeren, deels door mijn parttime job - deels door het verhuis en de opkuis van mijn studio'ke, deels omdat ik nog moe was van het weekend... Ik denk soms teveel na in plaats van dingen gewoon te doen... toch wel een contrast als je weet dat ik bij momenten enorm impulsief kan zijn en gewoon op reis kan vertrekken zonder enige voorbereiding. Waarom moet ik altijd zo het ene uiterste en het andere uiterste zijn? Nochtans is middelmaat wel aangenaam om mee te leven... niet? Hehehe....

Zonet eventjes naar buiten geweest... ik slaap al 3 weken met een deken en kussen zonder bijhorende slopen, alsook is de matras waarop ik slaap, slooploos... Wel elke dag gedacht dat het eindelijk eens tijd is om wat lakens te gaan kopen, maar nooit van gekomen. Vandaag had ik wel tijd, want op dinsdag en donderdagnamiddag en -avond werk ik niet, dus een wandelingetje gemaakt... - ondertussen is mijn kimbab jammer genoeg op... hmmm... het smaakt weer naar meer ;p
Oorspronkelijk wilde ik het mezelf makkelijk maken door in Homeplus - een supermarkt zoals carrefour of gb - mijn lakens te kopen, maar merkte al meteen dat de prijzen van een matrashoes alleen al een 30.000 KRW kosten, wat in Korea wel duur is. Zelfs in België heb je betere prijzen. Ja, Homeplus kan wel handig zijn, maar eigenlijk is het een beetje een 'up to scale' shoppingplaats voor Koreanen die wat meer verdienen dan de gewone man van de straat... en gemaakt voor buitenlanders natuurlijk. Je komt gewoon binnen, neemt karretje, laadt het vol, voor je het weet heb je al meer dan 100€ aan spullen gekocht, zonder maar een woord Koreaans te moeten spreken, met uitzondering te antwoorden op de vraag of je een spaarkaart hebt...
Dus heb ik vandaag gewoon besloten, wat kleine straatjes in de buurt af te wandelen en bij de plaatselijke 'dekenwinkel' iets te kopen. Wat moet je erbij voorstellen? Wel, wat in België een uitstalraam kan wezen, is hier een winkeltje waar de plaatselijke winkelier zijn spullen op zeer kleine oppervlakte ingenieus bij elkaar stapelt in de hoop dat er iemand langs komt om iets te kopen. Het gaat niet goed met de economie, zo ook in Korea, dus als men per dag al iets verkocht krijgt, mag men al blij zijn.

Bovendien heb ik een taktiek gevonden : als buitenlandse student wordt je vaak wel in het zak gezet en worden vaak dingen duurder verkocht dan ze eigenlijk zijn, maar kan je het de mensen kwalijk nemen, dat wij zogezegd 'rijke' mensen zijn? Niet. Wat je dan kan doen, is gewoon een limiet stellen, wat ik vandaag dan heb gedaan. Ik had niet meer dan 30.000 KRW op zak en vroeg de mevrouw of ze beddegoed had. Liet ze me meteen een matrashoes zien van 40.000 KRW. Misschien trok ik wel een wanhopig gezicht van 'dit is toch wel wat duur voor een student als ik', waarop ze vanzelf zei dat er ook goedkopere dingen waren. Dus heb ik gewoon gevraagd of ze voor mij voor 30.000 KRW een matrassenhoes, dekenhoes en 2 kussenslopen kon bijeenzoeken, want meer had ik niet bij. Ondertussen was het wat rommeliger geworden in het kamertje aan de straat dat amper 7 vierkante meters telde - dekens en lakens overal gespreid, in de hoop mij iets verkocht te kunnen krijgen. Vriendelijk waren ze wel... hehe... die mensen. En de mevrouw was ook mooi opgemaakt, al verkocht ze maar beddegoed, in Korea is het een gewoonte, zelfs als je gewoon maar de straat op gaat, oud of jong, dat je jezelf moet verzorgen. Ik zie er soms als een zwerfster uit, bij momenten, vooral als mijn haren naar alle kanten pluizen als ik weer in alle haast op laatste moment naar school ren ;-p

Resultaat : misschien wel een beetje kitschy en niet allemaal zo mooi bij elkaar passend, het heeft wel zijn charmes, mijn hartjes beklede beddegoed - past goed bij het behang trouwens - hehe... - maar het herinnert me aan heel het aankoopproces dat ik heb doorlopen, door gewoon te babbelen met de gewone dagdagelijkse mensen. Eigenlijk doe ik het wel heel graag, gewoon spulletjes of eten kopen bij de gewone winkeliers, omdat het leven al hard genoeg is zo hier in Korea. Zoals overal ter wereld, komen ketenwinkels meer en meer voor, en steeds meer is het moeilijker voor de kleine zelfstandige om overeind te blijven in deze immer globaliserende wereld.

Misschien is mijn hart wel een beetje oud en nostalgisch. Nochtans voel ik me heel jong. Maar ik geniet enorm van menselijk contact. Mensen doen gewoon hun best, om hun leven uit te bouwen alsook geld te verdienen, om rond te komen, hun kinderen te voeden en misschien wel iets voor zichzelf ook. Mensen proberen gewoon hun best te doen een leven uit te bouwen, misschien wel om een droom te realiseren. Zo hoop ik dat ik vandaag toch iets goeds heb kunnen doen... door bij de plaatselijke winkelier iets te kopen. De lakens hebben hun charme, omdat ze met de hand gemaakt zijn door de verkopers zelf. Geen enkel laken is hetzelfde. De lakens doen mij denken aan hoe hard leven in Korea soms kan zijn, zoals elders in Azië ook wel kan zijn. Toch harder dan het leven die wij gewoon zijn in Europa.

Eerlijk gezegd, ik heb eigenlijk nog altijd teveel betaald voor Koreaanse normen, maar ik leer elke dag weer een beetje bij. In plaats van bij een supermarkt mijn beddegoed te kopen, heb ik voor dezelfde prijs iets meer waardevol kunnen krijgen, alsook twee mensen toch gelukkig gemaakt, drie mensen mij incluis :-). Heb ook nog eventjes een babbeltje geslagen met de madam, toen de koop rond was, dat ik eerst naar de supermarkt wilde gaan, maar uiteindelijk toch van gedachten was veranderd.

Hmm. Eind goed, al goed. Weer een zorg minder. Kan weer comfortabel slapen. In een omgeving van roze bloempjes, kitschy hartjes en kleurrijke ruitjes. Wat kan iemand als mij nog meer wensen dan stilaan een eigen 'thuis' te maken?


Thuis. Ik mis thuis. Ik mis mijn moeder nog het meest van iedereen. Ik mis haar eten, haar ellenlange verhalen die ik soms voor de zoveelste keer hoor, zij het wel altijd wel een beetje veranderd, waardoor ik me soms afvraag in hoeverre mate zij haar fantasie de loop laat gaan... Alles wat hier normaal is in Korea... doet mij denken aan 'thuis'. Aan de gewone mensen in mijn leven. Gewoon, maar mensen die bijzonder zijn voor mij. Ik mis jullie. Enorm...